Í Fisterra

Jaeja, 30. sept  og ég lagdi af stad kl. 6.30 ein út í myrkrid. Og ég var ein í allan dag. Gott vedur og ég bordadi morgunmatinn bara á leidinni, ekkert ad tefja mig á ad stoppa, allt haegt hér. En mikid er ég farin ad hlakka til ad fá góda KALDA VATNID heima.

 

Í dag gladdist ég alveg óumraedanlega mikid, jú tid spyrjid hvers vegna.  Ég sá SJÓINN í fyrsta sinn eftir ad ég fór ad heiman. Tetta var alveg toppurinn á tilverunni, sjávartorp um allt medfram strondinni, bátarnir, stórir og smáir alls stadar, bryggjurnar, kallarnir ad spjalla um veidarnar, svona líf kann tessi kella vid, hef tetta líklega frá honum pabba mínum sem elskadi sjávarlífid.

Dagurinn til Finisterra var gódur, engir hjólakappar í Franska hjólreidakappakstrinum, einn pílagrími á undan mér en enginn á eftir svo langt sem ég sá.  Alveg frábaert ad vera svona ein í kyrrdinni og hugsa um allt og ekkert.

 

Á tessari leid hafa Spánverjar plantar grídarlegu magni af trjám, skrýtid hugsadi ég, hélt ad tad vaeri nóg af teim en svo er ekki.  Og alltaf er ég jafnhissa á ollu tessu hunda, hana og haenufári hér, tetta er bara um allt og tegar ég geng í myrkrinu á morgnana, bregdur mér alltaf jafnmikid tegar tessir hundar rjúka upp geltandi, sem betur fer eru teir allflestir lokadir innan girdingar, adeins tvisvar hef ég lent í ad teir voru lausir og ansi grimmir, tá tók kellan um gongustafina og var tilbúin í slaginn. En kjarkurinn teirra var ekki meiri en svo ad teir logdu nidur skottin og létu sig hverfa, en ég neita tví ekki ad hjartad í mér sló á tvofoldum hrada í tessi skipti.

 

Finisterra er fallegur baer med hvítan fjorusand, rómantískt ekki satt? Ég sit hér á kaffihúsi og hripa nidur tessar línur á blad, er nidur vid sjóinn og horfi á bryggjuna, eitthvad svo róandi vid tetta, ég tarf á tví ad halda núna, ad róa mig nidur er tad ekki?

Í dag fann ég raunverulega til tess ad ég er treytt, já ég meina TREYTT í alvorunni. Ég er bara lúin, búin ad vera ad ganga ad jafnadi 24-5 km á dag í 35 daga og nú er maelirinn alveg ad verda fullur og batteríid tarf í hledslu.

 

Ég hlakka til á laugardaginn, tá verdur sko engin ganga, bara tekin rúta til Santiago og legid í leti allt fram á midvikudag er ég tek lest nidur til Frakklands.´

Jaeja, elskurnar mínar allar, takk fyrir sídustu kommentin ykkar, tid erud yndisleg og hafid kvatt mig medvitad og líka ómedvitad med fallegum ordum og óskum.

 

Knúsa ykkur oll eftir rúma viku eda tar um bil.

Rúna í Fisterra.  

Athugasemdir

[Dóttirin (IP-tala skráð) 30.9.2010 kl. 20:25]

Ekki trúi ég nú að ferðafélaginn hafi verið þreyttur á þér mamma mín!  Gott að þú varst ekki alein að villast - betra að villast með einhverjum hahahaha. 

[Irma Sjöfn (IP-tala skráð) 30.9.2010 kl. 22:40]

..tek undir með dóttir þinni- enginn verður þreyttur á þér elsku Rúna - enda kom bara annar ekki satt :)  Stórkostleg þessi lýsing á dagrenningunni - fannst ég vera að horfa yfir öxlina á þér - óskaði þess.  Guð fylgi þér áfram á leiðinni elsku Rúna

[Mæja Pæja (IP-tala skráð) 2.10.2010 kl. 14:29]

Takk fyrir kveðjuna elsku Rúna mín ;)

Frábært að þú hafir fengið ferðafélaga á villigötunum.. ég tek undir með hinum, það verður enginn þreyttur á þér :)

Njóttu þessara daga sem eftir eru, Knús..

Kv Mæja Pæja og co